وارنیش فلوراید به طور گسترده به عنوان درمان انتخابی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان کودکان مستعد پوسیدگی دندانی، استفاده می شود. به دلیل نگرانی در مورد عوارض مصرف فلوراید مربوط به ژل ها و فوم های دندانی، به ویژه برای کودکان کمتر از 6 سال از وارنیش فلوراید استفاده می شود.
وارنیش فلوراید به اندازه یک فیشور سیلانت دائمی نیست، بلکه وسیله ای برای نگه داشتن فلوراید در مجاورت دندان برای مدتی کوتاه است. مزیت وارنیش ها نسبت به سایر روش های کاربردی حرفه ای استفاده از فلوراید این است که وارنیش ها چسبنده هستند و به همین دلیل تماس فلوراید با سطح دندان ها را بسیار افزایش می دهند.
وارنیش های فلوراید در اروپا و کانادا سابقه طولانی دارند و در سال 1994 برای استفاده در ایالات متحده به عنوان مواد برای پوشش حفره ای مورد استفاده قرار می گرفتند، اما در پیشگیری از پوسیدگی بدون برچسب استفاده می شوند.
پیشگیری از بیماری های دندان
فلوراید موضعی
استفاده موضعی از فلوراید برای کودکان تا سن 3 سال معمولاً با استفاده از خمیردندان حاوی فلوراید توسط والدین یا پرستار استفاده می شود. کودکانی که دندان‌هایشان دارای نقص‌های ساختاری است یا بدن آن ها فاقد کلسیم است و یا سایر شاخص‌هایی را نشان می‌دهند که آنها را در معرض خطر پوسیدگی قرار می‌دهد، یا کودکان نوپا که پوسیدگی در اوایل کودکی تجربه کرده اند، ممکن است کاربردهای موضعی فلوراید به آن ها تجویز شود (مثلاً وارنیش فلوراید ).
وارنیش فلوراید
وارنیش فلوراید برای اولین بار در سال 1964 در اروپا معرفی شد. بیش از 48 سال مطالعه بالینی از آن زمان نشان داده است که وارنیش فلوراید وسیله ای ایمن و بسیار موثر برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها است. بر اساس این مطالعات، انجمن دندانپزشکی آمریکا کیفیت شواهد را برای کارایی وارنیش فلوراید برای پیشگیری و کنترل پوسیدگی دندان در دندان‌های شیری و دائمی «بالا» ارزیابی می‌کند. اگرچه اثرات پیشگیرانه در نوزادان، کودکان نوپا و کودکان پیش دبستانی قبل از تشخیص پوسیدگی قوی‌تر است، اما مطالعات نشان داده است که حتی برای کودکانی که در معرض خطر بالای پوسیدگی در دندان‌های اولیه شان هستند، استفاده از وارنیش فلوراید در کاهش میزان پوسیدگی دندان های آن ها مؤثر است .
خارج از برچسب
رایج ترین استفاده از وارنیش فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی دندان است. استفاده درمانی از وارنیش فلوراید برای پیشگیری از پوسیدگی در ایالات متحده به استفاده “خارج از برچسب” می گویند.
وارنیش فلوراید از نظر بسیاری از متخصصان برای استفاده در دندان‌های بیماران که به دندانپزشکی مراجعه کرده اند، مناسب است .
مواد تشکیل دهنده وارنیش فلوراید
بیشتر ورنی‌های فلوراید از 5% فلوراید سدیم (2.26% یون فلوراید) تشکیل شده‌اند و بنابراین نسبت به سایر محصولات حرفه‌ای فلوراید غلیظ‌تر هستند. آنها اغلب با زایلیتول شیرین می شوند و حاوی انواع مواد طعم دهنده هستند، به همین دلیل است که استفاده از آن ها برای کودکان خوشایند است.
لاک فلوراید به راحتی با برس یکبار مصرف بر روی دندان ها اعمال می شود. استفاده از لاک ممکن است با پیشگیری حرفه ای انجام شود، اما ممکن است بعد از مسواک زدن با مسواک نیز اعمال شود. دندان ها باید قبل از استفاده با هوای فشرده یا گاز خشک، خشک شوند. وارنیش فلوراید را می توان بر روی تمام سطوح دندان اعمال کرد یا ممکن است به طور انتخابی برای مکان هایی که در معرض خطر پوسیدگی بالاتری هستند. وارنیش در تماس با مایعات دهانی سفت می شود. پس از استفاده از لاک، خوردن و آشامیدن باید حداقل 30 دقیقه به تعویق بیفتد. مسواک زدن تا روز بعد توصیه نمی شود تا زمانی که لاک در تماس با دندان ها باقی بماند.
وارنیش فلوراید را می توان یک تا چهار بار در سال استفاده کرد. اگرچه انجمن دندانپزشکی آمریکا حداقل دو بار در سال یا هر 6 ماه یکبار را توصیه می کند. استفاده در فواصل 3 ماهه برای افرادی که در معرض خطر پوسیدگی هستند، توصیه می شود.
پیت و فیشور سیلانت
سیلانت در مقابل وارنیش فلوراید کدام یک احتمال بیشتری برای کاهش پوسیدگی اکلوزال دارد؟
وارنیش فلوراید پوسیدگی دندان های دائمی را کاهش می دهد. همراه با کاهش بروز ضایعات سطح صاف، وارنیش همچنین نشان داده است که پوسیدگی حفره و شکاف را کاهش می دهد. وارنیش فلوراید ممکن است برای پوسیدگی حفره‌ای و شکاف مؤثر باشد، زیرا برای مدت طولانی به قسمت عمیق‌تر شکاف‌ها می‌چسبد و امکان جذب بالای یون‌های فلوراید را فراهم می‌کند . با این حال، در مقایسه با یکدیگر، سیلانت ها در کاهش بروز پوسیدگی موثرتر هستند. در مقایسه با لاک، درزگیرها همچنان بروز پوسیدگی را تا 34 درصد کاهش می دهند. از این رو استفاده از درزگیرها را در مقایسه با لاک توصیه می شود.
مدیریت و جلو گیری از پوسیدگی دندان
فلوراید
استفاده از فلوراید موضعی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان مهم است و اطلاعات در مورد نحوه استفاده از آن باید در ارزیابی خطر پوسیدگی، جمع آوری شود. اگرچه اکثر خمیردندان‌های بزرگسالان در بازار اروپا حاوی فلوراید در حدود 1400 ppm هستند، اما برخی از خمیردندان‌ها حاوی فلوراید نیستند.
مسواک زدن مکرر با خمیر دندان حاوی فلوراید برای افراد کم خطر پوسیدگی کافی است، اما برای افرادی که در معرض خطر بالاتری هستند، فلوراید مکمل باید در نظر گرفته شود. که در این باره باید با دندانپزشک خود مشورت کنید.
پیشگیری از بروز بیماری های دندان
فلوراید تراپی موضعی
فلورایدهای موضعی نقش فزاینده ای در جلوگیری از پوسیدگی دندان های کودکان 3 تا 6 سال دارد. توانایی کودک در استفاده مناسب از خمیر دندان حاوی فلوراید در طول این دوره افزایش می یابد، اگرچه والدین در هر مسواک زدن باید به آن ها کمک کنند. کاربردهای موضعی حرفه ای اغلب در این فاصله زمانی اعمال می شود و استفاده از آنها باید بر اساس ارزیابی خطر پوسیدگی باشد. یکی از روش‌های استفاده موضعی که معمولاً برای افراد جوان‌تر این گروه سنی توصیه نمی‌شود، استفاده از دهان‌شویه‌های حاوی فلوراید است، زیرا بیشتر کودکان پیش دبستانی نمی‌توانند از بلعیدن برخی از این محلول‌ها اجتناب کنند.
سایش دندان
فلوراید
نقش فلوراید موضعی در پیشگیری از پوسیدگی دندان به عنوان یک روش موثر و کارآمد شناخته شده است. شواهد آزمایشگاهی زیادی وجود دارد که نشان می دهد فلوراید به جلوگیری از فرسایش و سایش کمک می کند. شواهد بیشتر، عمدتاً از مطالعات درجا ، همچنین از عملکرد پیشگیرانه فلوراید حمایت می کند.
تصور می شود که فلوراید سطح مینای دندان را سخت می کند و مقاومت آن را در برابر انحلال اسید افزایش می دهد. از آنجایی که اسیدها سطح خارجی مینای دندان را فرسایش می دهند، با وجود فلوراید نفوذ اسید به لایه سطحی دندان اجتناب ناپذیر است. این تراوش از طریق سطح مینای دندان تا حدی غیر معدنی شده و تخلخل بافت را افزایش می دهد و احتمالاً مقاومت آن را در برابر سایش بیشتر کاهش می دهد. با این حال، اگر فلوراید آزادانه در دسترس باشد، می‌تواند لایه بیرونی را سخت کند و به معدنی‌سازی مجدد لایه‌های عمیق‌تر کمک کند. اثربخشی فلوراید بر عاج کمتر شناخته شده است، اما ممکن است مکانیسم مشابهی وجود داشته باشد.
پوسیدگی دندان در کودکان و نوجوانان
دهان‌شویه‌ها، خمیردندان‌ها و ژل‌های حاوی فلوراید با نسخه خانگی
برای کودکانی که در معرض خطر پوسیدگی قرار دارند ، درمان‌های موضعی فلوراید اضافی در خانه با افزایش غلظت فلوراید باید در نظر گرفته شود. اینها ممکن است شامل فرمولاسیون های بدون نسخه یا تجویزی قوی باشد. متاآنالیز دندان‌های دائمی نشان داد که با استفاده از دهان‌شویه‌های تجویزی فلوراید قوی (0.09٪ فلوراید، معادل 900 ppm) در مقایسه با دارونما ، بدون درمان ، یا دستورالعمل‌های بهداشت دهان (OHI) کاهش معنی‌داری در پوسیدگی وجود دارد. ).
تفاوت اصلی بین ژل و خمیر دندان
تفاوت اصلی بین ژل و خمیر دندان0.5٪ فلوراید، معادل 5000 ppm این است که خمیرها حاوی مقدار کمی از یک جزء ساینده هستند. دو متاآنالیز، یکی برای دندان‌های شیری و دیگری برای دندان‌های دائمی، کاهش معنی‌دار پوسیدگی دندان را با استفاده از خمیر دندان یا ژل حاوی فلوراید 0.5 درصد در مقایسه با عدم درمان، دارونما یا خمیردندان فلوراید 0.125 تا 0.145 درصد نشان داد.
پوسیدگی شناسی و مدیریت پوسیدگی دندان ها
درمان معدنی سازی مجدد
معدنی سازی مجدد از لحاظ تاریخی شامل استفاده از فلوراید موضعی بوده است. فلوراید قلع و فلوریدهای اسیدی شده ابتدا معرفی شدند، اما اخیراً از محصولات فلوراید خنثی استفاده شده است. فلوراید در روش‌های مختلفی مانند فلورایداسیون آب عمومی با ppm 1، خمیر دندان فلوراید 1100 ppm ، ژل‌ها و فوم‌های فلوراید 5000 ppm، شستشو با فلوراید 223 ppm و وارنیش فلوراید 23000 ppm استفاده می‌شود . روش اصلی عمل فلوراید این است که، معدنی سازی مجدد را افزایش می دهد و از دمینرالیزاسیون جلوگیری می کند . یون‌های فلوراید در آپاتیت کربناته مینای دندان و عاج رمینرالیزه می‌شوند.برای تولید فرمی شبیه فلوراپاتیت مقاوم تر به اسید. فلوراید همچنین بافت های سخت را به اسید مقاوم تر می کند و آنزیم های داخل سلولی باکتری را مهار می کند .
اخیراً، نانوذرات هیدروکسی آپاتیت و CPP-ACP یون‌های کلسیم و فسفات را برای کمک به فرآیند معدنی‌سازی زیستی در دسترس قرار داده‌اند. مزایای منابع اضافی این یون ها نامشخص است. برخی از پزشکان معتقدند که نیاز به مکمل منابع کلسیم و فسفات محدود به بیماران خشکی دهان است که ممکن است این مولکول ها در آنها کمبود داشته باشد. برخی دیگر بر این باورند که افزایش در دسترس بودن کلسیم و فسفات در بیماران پوسیدگی پرخطر مزایای بیشتری دارد.
فلوراید و سلامت دندان
خمیر دندان های حاوی فلوراید
از بین روش‌های مختلف استفاده از فلوراید به صورت موضعی، رایج‌ترین و ساده‌ترین راه برای حفظ غلظت فلوراید بالا در سطح مشترک پلاک یا مینای دندان، استفاده از خمیردندان حاوی فلوراید است. فلوراید به یکی از اشکال زیر به خمیردندان ها اضافه می شود:
- فلورید سدیم.
- مونوفلورو فسفات سدیم (MFP).
- قلع یا آمین فلوراید.
استفاده از خمیردندان های حاوی فلوراید منجر به کاهش 25 درصدی شیوع پوسیدگی در بسیاری از کشورها شده است. توصیه می شود که کودکان دو بار در روز با خمیر دندان حاوی غلظت مناسب فلوراید مسواک بزنند، ترجیحاً آخرین بار در شب قبل از خواب و یک بار دیگر، به طور ایده آل بعد از صبحانه. لازم است اطمینان حاصل شود که همه والدین آگاه هستند که شستشوی شدید پس از مسواک زدن، اثر پیشگیرانه خمیردندان را کاهش می دهد زیرا ماده فعال “فلوراید” شسته می شود.
نوع خمیر دندان مناسب کودکان
توصیه در مورد نوع خمیردندانی که کودکان خردسال باید از نظر غلظت فلوراید استفاده کنند مشکل ساز است (فرانزمن و همکاران، 2006) ، زیرا دستورالعمل های بین المللی متفاوت است. در استرالیا و ایالات متحده آمریکا، فلورایده کردن منابع آب عمومی بسیار رایج است، در حالی که در اروپا فقط چند طرح فلورایداسیون آب در جامعه وجود دارد. با این حال، تعدادی از فاکتورها وجود دارد که متخصصان بهداشت باید در هنگام ارائه مشاوره به والدین در مورد استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید در نظر بگیرند، از جمله:
خمیردندان های کم فلوراید (<1000ppm) نباید در مناطقی که منبع آب فلورایددار نیست استفاده شود، زیرا اثر پیشگیری از پوسیدگی را به شدت کاهش می دهد.
سنی که به والدین توصیه می شود مسواک زدن کودکان خود را شروع کنند در کشورهای مختلف متفاوت است و اعضای تیم دندانپزشکی در هر کشور باید با سیاست های کلی متناسب با کشور خود آشنا باشند.
توصیه کلی این است که کودکان 6 تا 36 ماهه باید فقط از خمیر دندان روی مسواک استفاده کنند.
مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید قبل از 12 ماهگی باعث کاهش بیشتر پوسیدگی دندان می شود. اما والدین باید نظارت داشته باشند و فقط باید یک لایه بسیار نازک از خمیر دندان روی مسواک کودک گذاشته شود.
به والدین کودکان بالای 6 سال توصیه می شود که مقداری خمیر دندان به اندازه «نخود» روی مسواک قرار دهند.
کودکان بالای 6 سال باید از خمیر دندان “خانوادگی” (1000-1450 ppm) استفاده کنند. با این حال، اگر کودکان در معرض خطر ابتلا به پوسیدگی دندان باشند، باید با نظر دندانپزشک خود نوع خمیر دندان آن ها تعیین شود.
کودکان خردسال (تا سن 7 سال) باید هنگام مسواک زدن تحت نظارت باشند، زیرا مسواک زدن نامناسب با کاهش بیشتر پوسیدگی دندان همراه است و احتمال فلوروزیس را در دندان های قدامی بالایی کاهش می دهد .
کودکان بالای 10 سال که در معرض خطر بالای پوسیدگی هستند، ممکن است خمیر دندان حاوی فلوراید بیش از 1400 ppm تجویز شود. در دسترس بودن این خمیردندان های دارای فلوراید بالا از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. آنها ممکن است فقط با نسخه در برخی مکان ها در دسترس باشند.
نگهداری ایمن تمام خمیردندان های حاوی فلوراید برای اطمینان از اینکه کودکان خردسال خمیر را از لوله نمی خورند، مهم است.
مسواک زدن با خمیر دندان حاوی فلوراید در قلب هر برنامه پیشگیرانه ای قرار دارد. هیچ «راه درستی» برای مسواک زدن وجود ندارد. هدف مهم این است که مطمئن شوید خمیر دندان دو بار در روز استفاده می شود.
خشکی دهان
مراقبت مکرر از دندان مهم است. استفاده از فلوراید موضعی روزانه و دهانشویه های ضد میکروبی ممکن است به پیشگیری از پوسیدگی در بیماران با کاهش جریان بزاق کمک کند. داروهایی که باعث خشکی دهان می شوند ممکن است با داروهای مناسب تری تعویض شوند.
بزاق مصنوعی و روان کننده ها ممکن است علائم را در برخی از بیماران بهبود بخشد. آدامس ها یا آب نبات های بدون قند ممکن است ترشحات باقیمانده بزاق را برای بهبود خشکی دهان تحریک کنند. بیماران مصرف قند را محدود کنند.
کاندیدیازیس دهان
کاندیدیازیس دهان ، یک عارضه شایع خشکی دهان در SS، با مکیدن تروش های دهانی یا شیاف های واژینال از عوامل ضد قارچی مانند نیستاتین یا کلوتریمازول درمان می شود . شیلیت زاویه ای ممکن است به داروهای موضعی ضد قارچی نیاز داشته باشد. پاروتیت باکتریایی باید با کمپرس گرم، ماساژ غده پاروتید و در صورت لزوم آنتی بیوتیک درمان شود.
