استفاده از ایمپلنت‌های دندانی یکی از بهترین روش های جایگزین دندان های از دست رفته است که از روش اتصال به استخوان فک آرواره‌ها جاگیر می‌شوند. با این فناوری منحصر به‌فرد بقیه دندان‌ها سالم میماند و بهداشت دندان و دهان و لثه‌ها به صورت کامل حفظ می‌شود. در اینجا قصد داریم شما را با بهترین نوع ایمپلنت آشنا کنیم و به بررسی انواع آن بپردازیم. چنانچه شما نیز دارای دندان ایمپلنت هستید یا احتمال می‌دهید روزی بخواهید از آن‌ها استفاده نمایید، با سایت لب اسپید همراه باشید تا اطلاعات لازم را با یکدیگر بررسی کنیم.
بهترین مواد برای ساخت بهترین نوع ایمپلنت
تیتانیوم نخستین و پرمصرف‌ترین ماده‌ای است که برای ساخت ایمپلنت استفاده می شود. ولی با پیشرفت فناوری‌های روز دنیا و تکنولوژی‌های فوق‌العاده امروزی، ایمپلنت نیز از مواد گوناگون با کیفیت‌های متفاوتی تولید شده است.
در حال حاضر دو نوع از مواد پرکاربرد برای ساخت ایمپلنت شامل تیتانیوم و زیرکونیوم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مقاومت و استحکام مواد تشکیل‌دهنده ایمپلنت، اصلی ترین چیزی است که برای استفاده و طراحی مد نظر قرار گرفته و بر روی آن تأکید می‌شود.
سازگاری مواد ایمپلنت با استخوان های فک و جنس لثه، مورد بعدی است که بر روی آن تحقیقات و مطالعات بسیاری می‌شود. در ادامه به بررسی انواع مواد به‌کار رفته در ساخت ایمپلنت‌ها را معرفی و به‌اختصار توضیح می‌دهیم.
زیرکونیا یکی از ایمپلنت دندانی
زیرکونیا برخلاف تیتانیوم‌ها که مواد فلزی قیمتی هستند، اختراع جدیدی محسوب می‌شوند. این ماده که در حدود دو دهه می باشد که برای ساخت ایمپلنت‌های دندانی به‌کار می‌رود، جایگزینی مناسب برای انواع قبلی بوده و ویژگی‌های خاص خود را دارند.
سازگاری این مواد با استخوان‌های دهان و فک قابل قبول بوده و کیفیت خوبی جهت جایگزین شدن به عنوان دندان‌های اصلی را دارند.
دندان‌های ایمپلنت زیرکونیا ساختاری تک قسمته داشته و از این نظر با دندان‌های تیتانیومی متفاوت هستند. در دندان‌های زیرکونیومی هر دو بخش تاج و پایه در یک ترکیب قرار گرفته و همین دلیل سبب کاهش میزان باکتری‌های موجود بر روی دندان و لثه‌ها می‌گردد.
طرح سرامیکی ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیوم و زیبایی ظاهری آن‌ها در برابر دندان‌های تیتانیومی، باعث محبوبیت این مدل از ایمپلنت شده است.
البته برای انتخاب در خصوص بهترین نوع ایمپلنت و انتخاب این مدل هنوز بسیار زود بوده و نیازمند زمان بیشتری است.
ایمپلنت‌های دندانی از نوع تیتانیوم
این ایمپلنت‌ها به نوعی از فلز تیتانیوم تولید می شود و بهترین مواد موجود به‌کار رفته در ساختار پروتزهای ایمپلنت به شمار می‌روند. از مزایای فوق‌العاده مثبت این جنس، عدم مزاحمت آن برای رشد استخوان‌ها می باشد.
با قرارگیری پایه‌های ایمپلنت تیتانیومی در استخوان فک، سایر بخش های استخوان به رشد خود ادامه داده و در کنار فلز به تکثیر سلولی می‌پردازند.
همین دلیل باعث ماندگاری بیشتر و افزایش طول عمر دندان کاشته شده می‌گردد. نکته اصلی دیگر در به‌کارگیری این فلز جهت ساخت ایمپلنت‌های دندانی، هزینه مقرون به صرفه و قیمت مناسب آن است.
دلایل دیگری هم در بهینه بودن این ماده برای ساخت دندان مصنوعی دائمی اثر دارد که به ذکر همین نکات بسنده می‌کنیم. این ماده به‌عنوان بهترین نوع ایمپلنت شناخته شده و در هر دو بخش پزشکی و دندانپزشکی آزمایش‌های تخصصی بسیاری را با موفقیت پشت سر گذاشته است. تطبیق‌پذیری این ماده با مواد داخل بدن قابل توجه بوده و توسط افراد متعددی استفاده شده است.
ایمپلنت‌های تیتانیومی دارای سیستمی دو قسمته هستند. به صورتی که دارای یک پایه جداکننده در بالای ایمپلنت به‌عنوان نقطه اتصال در داخل لثه‌ها و متصل به استخوان فک بوده و از یک بخش پروتزی پیچاننده به پایه تشکیل شده است.
همین سازگاری در طول عمر دندان متصل شده بسیار موثر است. وجود خاصیت دوتکه بودن این دندان‌ها، قابلیت تنظیم را ایجاد کرده و در بهبود بافت استخوانی کمک می‌کند.
ایمپلنت‌های دندانی از نوع زایگوماتیک
ایمپلنت زایگوماتیک کاربرد بسیار کمی داشته و به دلیل شرایط خاص خود، کاربردهایی محدودی دارد. چنانچه این مدل از ایمپلنت‌ها جزو بهترین نوع ایمپلنت محسوب نشده و خیلی پیچیده‌اند، ولی در حقیقت کارساز هستند.
از این نوع ایمپلنت دندانی تنها وقتی استفاده می گردد که شخص بیمار استخوان فک مناسبی نداشته و مجبور به انتخاب این نوع از جراحی ایمپلنت گردد.
در حقیقت این دندان‌ها بر روی استخوان فک سوار نشده و در عوض بر روی استخوان گونه‌ها قرار می‌گیرند.
کسانی که دندان اصلی خود را از دست داده و علاوه بر آن دارای مشکلاتی در استخوان فک هستند، کاندیدای خوبی برای این ایمپلنت‌های زایگوماتیک به‌شمار می‌روند. در این افراد استخوان فک یا دارای پوکی بوده و یا به دلایل گوناگونی از نگه‌داری پایه ایمپلنت ناتوان است.
ایمپلنت‌های ساب پریواستیل
ایمپلنت ساب پریو استیل حاوی یک تفاوت بنیادین با سایر ایمپلنت‌های موجود در علم و حرفه دندانپزشکی می باشد.
این نوع از دندان‌های مصنوعی دائمی داخل فک استخوان قرار نگرفته و جایگزینی مناسب برای ایمپلنت‌های اندوستیل به‌شمار می‌رود. ایمپلنت ساب پریو استیل به ایمپلنت تحتانی مشهور بوده و به این نام شناخته می‌شود.
ساختار این مدل از ایمپلنت‌ها به شکل زیرلثه‌ای می باشد. به این صورت که یک پایه در زیر بافت لثه قرار می گیرد و از آن به‌عنوان تکیه‌گاه استفاده می‌شود.
سپس با گذشت زمان و دادن فرصتی مناسب این بافت التیام پیدا می کند و با یک اتصال فلزی به بالای استخوان فک متصل می‌شود. ایمپلنت ساب پریو استیل حاوی قاب چسبیده به لثه می باشد. بخش های متصل با کمک بافت لثه پوشش داده شده و و پایه‌های کوچک آن نمایان می‌شود. بدنه مصنوعی دندان به این پایه‌ها وصل شده و نقش تاج دندان را به عهده می گیرد. به شکل معمول روش ساب پریواستیل مخصوص کسانی است که قادر به جراحی دهان و فک نبوده و یا دچار پوکی استخوان هستند.
چنانچه این نوع ایمپلنت دارای فاکتورهای بهترین نوع ایمپلنت نیست؛ ولی نسبت به روش قبلی، ایمپلنت زایگوماتیک، ریسک کمتری داشته و متداول‌تر است.
ایمپلنت‌های اندوستیل
ایمپلنت اندوستیل بر حسب مدل اتصال به استخوان فک و شکل و شمایل خود متفاوت از موارد قبلی بوده و دارای تقسیم‌بندی‌های متفاوتی هستند.
از بین سه نوع پرواستیل، اندوستیل، زایگوماتیک ارجحیت با اندوستیل است. این سری از ایمپلنت‌ها نسبت به دو سری قبلی ایمنی بیشتری دارد و متداول‌تر هستند. ایمپلنت اندوستیل سازگار با شرایط اکثریت بیماران بوده و در صورتی که بیمار دارای شرایط سلامت عمومی خوب و استخوان‌بندی سالمی باشد، بسیار مؤثر و دارای عمری طولانی است.
این نوع از ایمپلنت، ترکیبی مناسب از پایه و استخوان فک داشته و به شکل پیچ در داخل حفره ایجاد شده، قرار می‌گیرد. این پیچ فلزی همچون ریشه دندان عمل کرده و ریشه‌ای مصنوعی و محکم برای نگه‌داری تاج‌های دندانی به‌شمار می‌رود. پروسه قرارگیری پایه در فک، زمان‌بر بوده و نیازمند ترکیب با استخوان طبیعی است.
این فرصت به دندان‌پزشک کمک می‌کند تا ریشه‌های پیچی را با استخوان درون لثه جوش زده و پس از بهبودی به ادامه کار بپردازد. قبل از اتصال تاج دندانی، یک اباتمنت میانه پایه مصنوعی و رویه دندان ایمپلنت قرار گرفته و به طبیعی‌سازی آن کمک می‌کند.
