آیا می توان ایمپلنت های دندانی را برداشت؟ چگونه می توان ایمپلنت های دندانی را برداشت؟ دلایل برداشتن ایمپلنت دندان چیست؟ این ها سوالاتی هستند که ممکن است برای هر کسی که از ایمپلنت استفاده می کند یا قصد استفاده کردن از آن ها را دارد پیش بیاید. در این مقاله از مرکز دندانسازی اسپید به جواب این پرسش ها پرداخته شده است.
ایمپلنت های دندانی یکی از بهترین روش ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند، که یک گزینه دائمی و محکم هستند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است عوارضی پس از جراحی دهان و نصب پایه های ایمپلت ایجاد شود و علائم خاصی را تجربه کنید. در هر صورت این امکان وجود دارد زمانی باشد که شما نیاز به برداشتن یا تعویض ایمپلنت دندانی خود داشته باشید
ایمپلنت‌های دندانی را می‌توان خارج کرد، اما این فرآیند پیچیده و نیازمند مهارت‌های خاصی است که باید توسط یک دندانپزشک متخصص انجام شود. در اینجا به بررسی دلایل ممکن برای درآوردن ایمپلنت‌های دندانی، فرآیند خارج کردن آنها و نکاتی که باید در نظر گرفته شوند، پرداخته میشود:.
برداشتن ایمپلنت های دندانی
ایمپلنت‌های دندانی معمولاً با موفقیت زیادی قرار می‌گیرند و دوام بالایی دارند، اما در برخی موارد، ممکن است به دلایل مختلفی مجبور به برداشتن ایمپلنت شوید. دلایلی که ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت را به همراه داشته باشند عبارتند از:
1. عفونت اطراف ایمپلنت (پری ایمپلنتایتیس)
- علت: پری ایمپلنتایتیس یک نوع التهاب لثه و بافت‌های اطراف ایمپلنت است که معمولاً به علت تجمع پلاک‌های باکتریایی یا عفونت ناشی از بهداشت نامناسب دهان ایجاد میشود. این عفونت می‌تواند باعث تحلیل رفتن استخوان اطراف ایمپلنت شود.
- نتیجه: اگر این عفونت شدید و غیرقابل کنترل شود، ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت برای جلوگیری از آسیب بیشتر باشد.
2. شکست ایمپلنت (ایمپلنت فیلر)
- علت: شکست ایمپلنت ممکن است به دلیل مشکلات در فرآیند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان (اُسئواینتگریشن)، استفاده نادرست از ایمپلنت یا کیفیت پایین ایمپلنت رخ دهد. همچنین، فشار بیش از حد بر ایمپلنت (مثلاً به دلیل گاز گرفتن مواد سخت) می‌تواند باعث شکست آن شود.
- نتیجه: اگر ایمپلنت با استخوان جوش نخورد یا شکسته شود، برداشتن آن ضروری خواهد بود.
3. واکنش آلرژیک یا رد ایمپلنت
- علت: در موارد نادر، برخی افراد ممکن است به مواد تشکیل‌دهنده ایمپلنت (مانند تیتانیوم یا آلیاژهای آن) واکنش آلرژیک نشان دهند. این واکنش می‌تواند منجر به التهاب، درد و در نهایت نیاز به برداشتن ایمپلنت شود.
- نتیجه: در صورت بروز واکنش آلرژیک شدید، برداشتن ایمپلنت و جایگزینی آن با یک ماده دیگر یا راه‌حل درمانی متفاوت ضروری است.
4. آسیب به عصب یا ساختارهای مجاور
- علت: اگر در هنگام جراحی قرار دادن ایمپلنت، عصب‌های مجاور یا ساختارهای مهم دیگر آسیب ببینند، ممکن است درد شدید، بی‌حسی یا مشکلات حسی رخ دهد. این مشکلات می‌توانند نیاز به برداشتن ایمپلنت را ایجاد کنند.
- نتیجه: در صورت بروز مشکلات عصبی شدید، برداشتن ایمپلنت می‌تواند برای کاهش درد و بازیابی عملکرد عصبی ضروری باشد.
5. تحلیل رفتن استخوان اطراف ایمپلنت
- علت: تحلیل رفتن استخوان ممکن است به دلیل عفونت، فشار بیش از حد بر ایمپلنت، یا سایر مشکلات به مرور زمان رخ دهد. کاهش استخوان می‌تواند باعث شل شدن ایمپلنت و در نهایت نیاز به برداشتن آن شود.
- نتیجه: اگر استخوان به اندازه کافی برای نگه داشتن ایمپلنت باقی نماند، ایمپلنت باید برداشته شود.
6. وضعیت نادرست ایمپلنت
- علت: قرارگیری نادرست ایمپلنت می‌تواند باعث مشکلات جویدن، زیبایی نامطلوب یا آسیب به دندان‌ها و ساختارهای مجاور شود.
- نتیجه: اگر ایمپلنت در موقعیت نامناسبی قرار گرفته باشد که باعث مشکلات عملکردی یا زیبایی شود، ممکن است نیاز به برداشتن و جایگزینی آن با ایمپلنت جدید باشد.
7. مشکلات مربوط به پروتز (کراون) متصل به ایمپلنت
- علت: پروتز (کراون) متصل به ایمپلنت ممکن است به خوبی تنظیم نشده باشد، یا با گذر زمان مشکلاتی مانند لق شدن یا شکستگی ایجاد شود. اگر این مشکلات نتوانند به‌طور مناسب اصلاح شوند، ممکن است برداشتن ایمپلنت ضروری باشد.
- نتیجه: در برخی موارد، پروتز باید برداشته شود و اگر مشکل پروتز به دلیل ایراد در ایمپلنت باشد، ایمپلنت نیز ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشد.
8. سیگار کشیدن و عادات ناسالم دیگر
- علت: سیگار کشیدن به شدت می‌تواند بر فرآیند جوش خوردن استخوان و ایمپلنت تأثیر منفی بگذارد و خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش دهد.
- نتیجه: اگر به دلیل سیگار کشیدن یا عادات ناسالم دیگر، مشکلاتی مانند پری ایمپلنتایتیس یا تحلیل استخوان رخ دهد، ممکن است برداشتن ایمپلنت ضروری باشد.
9. تغییرات در ساختار دهان
- علت: تغییرات در ساختار دهان مانند تحلیل لثه‌ها یا استخوان‌ها به مرور زمان می‌تواند باعث شل شدن یا جابه‌جایی ایمپلنت شود.
- نتیجه: در چنین شرایطی، ایمپلنت ممکن است نیاز به برداشتن یا جایگزینی داشته باشد.
مراقبت مناسب از ایمپلنت‌ها و پیگیری منظم با دندانپزشک می‌تواند از بسیاری از این مشکلات جلوگیری کند یا آنها را در مراحل اولیه شناسایی و درمان کند.
برداشتن ایمپانت به دلیل رد ایمپلنت توسط بدن
در صورتی که بدن فرد ایمپلنت را پس بزند، شکست ایمپلنت نیز ممکن است رخ دهد. ایمپلنت یک جسم خارجی است بنابراین بدن می تواند واکنش های خاصی نسبت به آن داشته باشد.
علائم رد ایمپلنت توسط بدن:
- تشدید درد در محل ایمپلنت
- تب و لرز
دلایل رد و نپذیرفتن ایمپلنت توسط بدن :
- بیماری سلیاک
- حساسیت به فلز
- سرطان (سرطان گردن و سر)
- دیابت (نوع 1 و 2)
- لوپوس
- روماتیسم مفصلی
بهتر است که دنداپزشک شما قبل از عمل نصب ایمپلنت تاریخچه پزشکی دقیقی از شما را بررسی کند تا قبل از عمل متوجه شود که آیا بدن شما می تواند ایمپلنت را بپذیرد یا آن را رد می کند. در غیر این صورت، برداشتن ایمپلنت دندان می تواند علائم پس زدن را برطرف کند و بعد از آن بهتر است با دندانپزشک خود در مورد جایگزین های دیگر برای ایمپلنت صحبت کنید.
عدم موفقیت ایمپلنت در اثر عفونت
عدم موفقیت زودرس ایمپلنت
شکست شدن ایمپلنت ممکن است دیررس یا زودرس اتفاق بیفتد. شکست اولیه ایمپلنت زمانی اتفاق می افتد که ایمپلنت به درستی به استخوان فک نچسبیده باشد. این شکست می تواند در ماه های اول پس از جراحی رخ دهد.
عدم موفقیت دیررس ایمپلنت
شکست دیررس ایمپلنت معمولاً پس از گذشت بیش از یک سال از کاشت ایمپلنت اتفاق می‌افتد. شکست زودرس یا دیررس ایمپلنت نیز می تواند به دلیل عفونت در محل جراحی ایمپلنت رخ دهد. عفونت در محل ایمپلنت، پری ایمپلنتیت نامیده می شود. مقالات تحقیقاتی بسیاری نشان می‌دهد که پری ایمپلنتیت اولین و مهم ترین دلیلی است که مردم نیاز به برداشتن ایمپلنت‌های دندانی خود پیدا می کنند.
علائم عفونت در محل کاشت ایمپلنت
عفونت، به بافت لثه های اطراف محل ایمپلنت دندان حمله می کند و باعث می شود بافت سخت و نرم لثه اطراف ایمپلنت، دچار التهاب و تورم شود. باکتری هایی که در محل ایمپلنت جمع شده اند، باعث ایجاد این عفونت می شوند. عفونت اطراف ایمپلنت می تواند بسیار دردناک و دردسر ساز باشد، در صورت عدم درمان عفونت اطراف ایمپلنت، این عفونت می تواند باعث تحلیل استخوان شود. برخی از علائم عفونت در محل کاشت عبارتند از:
- خونریزی لثه
- التهاب
- چرک
- درد
- تب
- بوی بد دهان
راهکار هایی برای مراقبت از ایمپلنت در برابر عفونت
مراقبت مناسب از ایمپلنت‌های دندانی بسیار مهم است تا از عفونت و دیگر مشکلات احتمالی جلوگیری شود. در ادامه، چند راهکار مهم برای مراقبت از ایمپلنت‌ها و پیشگیری از عفونت آورده شده است:
1. حفظ بهداشت دهان و دندان
- مسواک زدن منظم: حداقل دو بار در روز از مسواک استفاده کنید. مطمئن شوید که به آرامی و با دقت اطراف ایمپلنت‌ها، لثه‌ها و دندان‌های مجاور را تمیز می‌کنید.
- استفاده از نخ دندان: استفاده از نخ دندان برای تمیز کردن فضای بین ایمپلنت‌ها و دندان‌های طبیعی ضروری است. نخ دندان‌های مخصوص ایمپلنت، که نرم‌تر هستند و احتمال آسیب به ایمپلنت را کاهش می‌دهند، توصیه می‌شوند.
- دهان‌شویه: از دهان‌شویه‌های ضدعفونی‌کننده استفاده کنید تا باکتری‌های دهان را کاهش دهید و از عفونت جلوگیری کنید. برخی دهان‌شویه‌ها مخصوصاً برای افراد دارای ایمپلنت طراحی شده‌اند.
2. مراجعه منظم به دندانپزشک
- معاینات منظم: حداقل هر شش ماه یکبار به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما می‌تواند سلامت ایمپلنت‌ها را بررسی کرده و هرگونه نشانه عفونت یا مشکل دیگر را در مراحل اولیه شناسایی کند.
- پاکسازی حرفه‌ای: دندانپزشک یا بهداشتکار دهان و دندان می‌توانند ایمپلنت‌ها را به صورت حرفه‌ای تمیز کنند تا پلاک و رسوبات سخت‌شده‌ای که ممکن است به صورت عادی از بین نرود را پاک کنند.
3. اجتناب از عادات مضر
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن به شدت خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش می‌دهد. اگر سیگار می‌کشید، قطع آن یکی از بهترین اقدامات برای محافظت از ایمپلنت‌های شماست.
- جویدن غذاهای سخت: از گاز زدن یا جویدن غذاهای بسیار سفت یا چسبناک اجتناب کنید. این موارد می‌توانند به ایمپلنت و یا ساختارهای اطراف آن آسیب برسانند و منجر به عفونت شوند.
4. مدیریت صحیح بیماری‌های سیستمیک
- کنترل دیابت: اگر دیابت دارید، کنترل قند خون به کاهش خطر عفونت کمک می‌کند. سطح بالای قند خون می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و خطر عفونت را افزایش دهد.
- استفاده از داروها: اگر داروهای خاصی مصرف می‌کنید که ممکن است تأثیر منفی بر سلامت دهان و دندان داشته باشند، با دندانپزشک خود مشورت کنید. او ممکن است توصیه‌های خاصی برای محافظت از ایمپلنت‌ها داشته باشد.
5. تشخیص و درمان زودهنگام مشکلات
- تشخیص سریع علائم عفونت: اگر هرگونه علائم عفونت مانند تورم، درد، قرمزی یا خونریزی از لثه‌ها، یا بوی بد دهان که با شستشو از بین نمی‌رود مشاهده کردید، بلافاصله به دندانپزشک مراجعه کنید.
- پیگیری درمان: در صورت بروز عفونت یا مشکلات دیگر، درمان‌های لازم را به موقع انجام دهید تا از بدتر شدن وضعیت و احتمال از دست دادن ایمپلنت جلوگیری شود.
6. رژیم غذایی مناسب
- تغذیه سالم: رژیم غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند به بهبود سلامت دهان و دندان کمک کند. کلسیم و ویتامین D برای سلامت استخوان‌ها و ایمپلنت‌ها بسیار مهم هستند.
- اجتناب از غذاهای قندی: غذاها و نوشیدنی‌های شیرین می‌توانند رشد باکتری‌ها را در دهان تحریک کنند، که ممکن است منجر به التهاب و عفونت اطراف ایمپلنت‌ها شود.
با رعایت این توصیه‌ها، می‌توانید به خوبی از ایمپلنت‌های خود مراقبت کنید و خطر عفونت و دیگر مشکلات مرتبط با آنها را به حداقل برسانید.
ایمپلنت های شل باید برداشته شوند
در اثر وارد کردن نیروی خیلی زیاد به ایمپلنت (در حین جویدن، گاز گرفتن یا دندان قروچه کردن)، ممکن است ایمپلنت لق شود. همچنین شل شدن ایمپلنت ها ممکن است به دلیل قرارگیری نامناسب آنها یا خرابی اجزای آن رخ دهد.
به ندرت پیش میاید که تاج ایمپلنت دندان شل شود و باعث نمایان شدن پایه ایمپلنت شود. این عامل می تواند باعث عدم ادغام ایمپلنت با استخوان فک شده و در نهایت منجر به شکسته شدن ایمپلنت شود.
خارج کردن ایمپلنت به دلیل مشکلات سینوسی
در برخی مواقع مشکلات مزمن سینوسی، می تواند به دلیل کاشت دندان باشد. برای خلاص شدن از شر مشکلات سینوسی، باید ایمپلنت را برداشته و آن را جایگزین کنید.
بزرگ کردن سینوس برای کاشت ایمپلنت
اگر جراحی ایمپلنت روی فک بالا باشد، داشتن مشکلات سینوسی و یا استخوان ناکافی در فک فرآیند کاشت را بسیار سخت‌تر می‌کند. در چنین مواردی ممکن است دندانپزشک شما بزرگ کردن سینوس را به شما توصیه کند. این روش شامل بلند کردن استخوان به داخل حفره سینوسی است، که باعث ایجاد فضایی برای پیوند استخوان می شود که می تواند استخوان بیشتری را برای ایجاد پایه برای ایمپلنت فراهم کند.
خارج کردن ایمپلنت به دلیل اعصاب آسیب دیده
اگر دندانپزشک به اشتباه ایمپلنت ها را خیلی نزدیک به عصب دهان قرار دهد، می تواند منجر به آسیب عصبی شود. بی حسی یا سوزن سوزن شدن در زبان، لب ها، لثه ها یا صورت برخی از علائم آسیب به عصب است. این وضعیت بسیار دردناک است و شما باید فوراً به دنبال کمک متخصص باشید.
دندانپزشک در این شرایط ایمپلنت را برداشته و پس از بهبود آسیب عصبی، آن را جایگزین می کند.
برداشتن ایمپلنت به دلیل ضعیف بودن استخوان فک
هنگامی که دندانپزشک ایمپلنت را روی ناحیه ضعیف تری از استخوان فک قرار می دهد، احتمال شکست آن بیشتر می شود. به طور مشابه، اگر فک استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت دندانی نداشته باشد، احتمال شکست آن هم وجود دارد. زیرا پایه ایمپلنت بدون حمایت کافی از استخوان نمی تواند به درستی با فک ادغام شود.
دلایل شکسته شدن ایمپلنت
مصرف تنباکو
احتمال شکست ایمپلنت دندان در صورت مصرف بیش از اندازه تنباکوبیشتر خواهد شد. استعمال دخانیات می‌تواند باعث ایجاد عفونت در محل کاشت ایمپلنت، محدود کردن جریان خون در ناحیه و ایجاد عوارض جدی بسیاری شود. میزان شکست استخوان های فک برای ایمپلنت‌های دندانی در بین افراد سیگاری بسیار بالاتر است.
اما اگر سیگاری هستید هنوز هم می توانید کاشت ایمپلنت دندان داشته باشید، ولی فقط باید شرایطی را رعایت کنید. که در مقاله تاثیر سیگار بر ایمپلنت دندان به آن پرداخته شده است.
بهداشت ضعیف دهان
حفظ بهداشت دهان و دندان برای سالم نگه داشتن ایمپلنت های دندانی ضروری است. اگر به درستی از سلامت دهان خود مراقبت نکنید، بهداشت نامناسب دهان می تواند منجر به عفونت هایی شود که باعث تحلیل استخوان نیز می شود. اگر شرایطی دارید که توانایی رسیدگی به دندان هایتان را به درستی ندارید، نباید ایمپلنت دندان انجام دهید.
سایر شرایط پزشکی
فرد دارای بیماری زمینه‌ای که بیماری اش بر استحکام و تراکم استخوان تأثیر می‌گذارد، مانند پوکی استخوان که می‌تواند شرابیط را برای کاشت ایمپلنت دشوارتر کند. ممکن است با این بیماری ها دچار تحلیل استخوان شده و یا ممکن است استخوان ها بشکنند. استخوان سالم برای میزان طول عمر ایمپلنت بسیار مهم است.
عوارض جانبی برخی داروها
اگر در حال حاضر از داروهای خاصی استفاده می کنید، ممکن است بر میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی شما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، افرادی که داروهای ضد افسردگی خاصی مصرف می کنند، ممکن است بدن آن ها نسبت به پذیرش ایمپلنت های دندانی مقاومت نشان دهد.
چگونه می توانید تشخیص دهید که ایمپلنت شما از کار افتاده است؟
برخی از این علائم که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
- درد شدید
- التهاب لثه
- بیماری لثه و التهاب
- سخت بودن هنگام گاز زدن
- مشکل در جویدن
- ایمپلنت های شل
- واکنش های آلرژیک
اگر علائم ذکر شده در بالا را تجربه کردید، فوراً با دندانپزشک خود قرار ملاقات بگذارید.
روش های درآوردن ایمپلنت دندان
برداشتن ایمپلنت دندان پیچیدگی های دارد که به میزان ادغام شدن ایمپلنت در استخوان فک بستگی دارد. اگر ایمپلنت دندان به طور کامل در استخوان فک ادغام نشده باشد، روش برداشتن ایمپلنت دندان بسیار ساده تر خواهد بود. چندین روش درآوردن ایمپلنت برای وجود دارد. در اینجا، ما در مورد دو روش رایج صحبت خواهیم کرد.
خارج کردن ایمپلنت با استفاده از فرز فروز
اولین تکنیکی که بسیاری از دندانپزشکان برای برداشتن ایمپلنت دندان از آن استفاده می‌کنند، وسیله‌ای به نام trough bur (ترفین فر) است. این روش رایج ترین روش برای برداشتن ایمپلنت است و بسیاری از دندانپزشکان طی دهه ها از آن استفاده کرده اند. بیمار در طول این عمل بیهوش خواهد شد.
در این روش، دندانپزشک با برش دادن تقریباً ۱ میلی‌متر (یا کمتر) از بافت استخوانی، ایمپلنت را شل می کند. سپس، با بررسی ساختار استخوان، نگاه می کنند تا ببینند آیا نیاز به انجام هر گونه پیوند استخوان دندانی دارند یا خیر. به این ترتیب، پس از پایان فرآیند بهبودی از برداشتن ایمپلنت دندان، می‌توانید یک ایمپلنت جایگزین نصب کنید.
برداشتن ایمپلنت دندان با آداپتور
در این روش، دندانپزشک از یک آداپتور استفاده می کند، تا ایمپلنت را بدون بریدن هیچ گونه بافت استخوانی خارج کند. آداپتور بازده بالایی از توک تولید می کند، که ایمپلنت را از استخوان خارج می کند. این روش راحت تر از روش قبلی است. نقطه ضعف روش آداپتور این است که ممکن است نتوان از آن برای شرایط خاص استفاده کرد. گاهی اوقات اگر ایمپلنت در استخوان فک ادغام شود، نیاز به برش بخشی از بافت استخوانی دارند.
بهترین گزینه جایگزین ایمپلنت
پس از برداشتن ایمپلنت های دندانی، می توانید آن ها را با ایمپلنت یا پروتز دیگری جایگزین کنید.
برای قرار دادن ایمپلنت جدید، ممکن است نیاز باشد مدتی پس از جراحی برداشتن ایمپلنت، صبر کنید. ممکن است بعد از عمل برداشتن نیاز به پیوند استخوان داشته باشید، به این معنی که باید تا 4 تا 6 ماه بعد از عمل صبر کنید. دندانپزشک ممکن است با توجه به عفونت در محل جراحی، تمیز کردن مکانیکی یا درمان آنتی بیوتیکی را تجویز کند.
در برخی موارد ذکر شده ، مانند برداشتن با استفاده از آداپتور، می توانید همزمان با برداشتن ایمپلنت قدیمی، ایمپلنت جدیدی نیز نصب کنید. البته در صورتی عملی خواهد بود که محل ایمپلنت تمیز و بدون عفونت باشد، و استخوان کافی که تراکم داشته باشد، برای نگه داشتن ایمپلنت جدید وجود داشته باشد، می توانید بلافاصله ایمپلنت جدید دریافت کنید.
بسته به وضعیت دهان و لثه‌های شما، دندانپزشک شما ممکن است گزینه‌های دیگر مانند دندان مصنوعی و بریج را پیشنهاد و یا رد کند.
عوارض جانبی برداشتن ایمپلنت های دندان
معمولاً عمل برداشتن ایمپلنت دندان عارضه ی خاصی ندارد. شایع‌ترین عارضه پس از عمل، داشتن کمی درد است. در برخی موارد جزئی دیگر، از دست دادن استخوان یا ایجاد ریز ترک ها می تواند در استخوان فک اتفاق بیفتد. دندانپزشک به بهترین وجه وضعیت خاص دندان ها را قبل و بعد از عمل ارزیابی می کند.
همچنین احتمال آسیب عصبی و آسیب به دندان های اطراف بسیار کم است. البته در نظر داشته باشید که یک دندانپزشک با تجربه می تواند این عوارض را کاهش دهد.
آیا خارج کردن ایمپلنت دندان دردناک است؟
در طول عمل، فرد تحت بی حسی موضعی خواهد بود و در حین برداشتن ایمپلنت هیچ دردی احساس نخواهد شد. کمی درد و ناراحتی بعد از جراحی شایع است، اما نباید بیش از حد باشد. در صورت احساس درد بیش از حد، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.
فرآیند خارج کردن ایمپلنت‌های دندانی
- ارزیابی اولیه:
- دندانپزشک ابتدا وضعیت ایمپلنت و استخوان اطراف آن را با استفاده از تصاویر رادیوگرافی و معاینه بالینی ارزیابی می‌کند.
- بی‌حسی:
- قبل از شروع فرآیند، ناحیه مورد نظر با استفاده از بی‌حسی موضعی یا در برخی موارد بیهوشی عمومی (در صورت نیاز) بی‌حس میشود.
- جراحی خارج کردن ایمپلنت:
- دندانپزشک با استفاده از ابزارهای خاص، ایمپلنت را به دقت خارج می‌کند. این فرآیند ممکن است شامل برش بافت نرم و حتی در مواردی نیاز به برش استخوان اطراف ایمپلنت باشد.
- مراقبت پس از جراحی:
- پس از خارج کردن ایمپلنت، ناحیه مورد نظر به دقت تمیز میشود و ممکن است نیاز به استفاده از داروهای ضدعفونی‌کننده و آنتی‌بیوتیک‌ها باشد. همچنین، ممکن است بخیه‌هایی برای بستن زخم‌ها استفاده شود.
مراقبت‌های پس از خارج کردن ایمپلنت
- رعایت بهداشت دهان و دندان:
- مراقبت دقیق از بهداشت دهان و دندان به جلوگیری از عفونت و تسریع فرآیند بهبودی کمک می‌کند.
- پیگیری‌های پزشکی:
- ویزیت‌های منظم با دندانپزشک برای بررسی وضعیت ناحیه جراحی و پیگیری روند بهبودی ضروری است.
- استفاده از داروهای تجویزی:
- مصرف داروهای ضد درد و آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی توسط پزشک برای کاهش درد و جلوگیری از عفونت مهم است.
جایگزینی ایمپلنت
پس از بهبودی کامل از جراحی خارج کردن ایمپلنت، ممکن است بیمار بخواهد ایمپلنت جدیدی جایگزین شود. این فرآیند معمولاً پس از گذشت چند ماه و بهبود کامل استخوان و بافت‌های اطراف انجام میشود.
نحوه مراقبت از دهان پس از در آوردن ایمپلنت دندان
مراقبت از دهان پس از برداشتن ایمپلنت بسیار شبیه به مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت دندان است. به طور خلاصه:
- از دست زدن به محل جراحی ایمپلنت خودداری کنید.
- از مصرف نوشیدنی ها و غذای سرد خودداری کنید.
- در رژیم غذایی خود از مواد نرم برای مدت زمان توصیه شده استفاده کنید.
زمان بهبودی بعد از عمل تقریباً پنج روز است. داشتن مقداری درد در این مدت طبیعی است. شما می توانید از داروهای مسکن بدون نسخه هم برای کاهش درد خود استفاده کنید. دندانپزشک ممکن است بسته به شرایط فرد یک دوره آنتی بیوتیک هم تجویز کند.
دراوردن پیچ شکسته ایمپلنت چگونه انجام میشود؟
خارج کردن پیچ شکسته ایمپلنت دندانی یک فرآیند پیچیده و نیازمند دقت و مهارت است. این فرآیند باید توسط یک دندانپزشک متخصص یا جراح دهان و فک انجام شود. در ادامه، مراحل و روش‌های مورد استفاده برای خارج کردن پیچ شکسته ایمپلنت شرح داده میشود:
مراحل خارج کردن پیچ شکسته ایمپلنت
-
ارزیابی اولیه:
- معاینه بالینی و رادیوگرافی: قبل از هر اقدامی، دندانپزشک با استفاده از معاینه بالینی و تصاویر رادیوگرافی موقعیت دقیق پیچ شکسته و وضعیت ایمپلنت را ارزیابی می‌کند.
-
بی‌حسی موضعی:
- ناحیه مورد نظر با استفاده از بی‌حسی موضعی بی‌حس میشود تا بیمار در طول فرآیند هیچ دردی احساس نکند.
-
دسترسی به پیچ شکسته:
- اگر پیچ شکسته به طور کامل در داخل ایمپلنت قرار دارد، دندانپزشک ممکن است نیاز به باز کردن تاج دندان یا قطعات پروتزی روی ایمپلنت داشته باشد تا به پیچ شکسته دسترسی پیدا کند.
-
استفاده از ابزارهای خاص:
- ابزارهای خاصی برای خارج کردن پیچ‌های شکسته طراحی شده‌اند. این ابزارها ممکن است شامل استخراج‌کننده‌های پیچ، مته‌های خاص یا ابزارهای التراسونیک باشند. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره میشود:
روش‌های مختلف برای خارج کردن پیچ شکسته
-
استخراج‌کننده پیچ (Screw Extractor):
- این ابزار به داخل قسمت شکسته پیچ فرو می‌رود و به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا با چرخاندن آن، پیچ را به آرامی خارج کند.
-
استفاده از مته‌های خاص (Drilling):
- در برخی موارد، ممکن است دندانپزشک نیاز به استفاده از مته‌های خاص برای ایجاد یک حفره کوچک در پیچ شکسته داشته باشد. سپس از یک استخراج‌کننده پیچ برای خارج کردن آن استفاده میشود.
-
ابزارهای التراسونیک (Ultrasonic Instruments):
- ابزارهای التراسونیک می‌توانند با ایجاد ارتعاشات بسیار سریع، پیچ شکسته را شل کرده و امکان استخراج آن را فراهم کنند.
-
برش و جایگزینی ایمپلنت (Sectioning and Replacement):
- در موارد نادر که پیچ به شدت گیر کرده و خارج کردن آن ممکن نیست، دندانپزشک ممکن است تصمیم بگیرد که ایمپلنت را به طور کامل خارج کند و یک ایمپلنت جدید جایگزین آن نماید.
مراقبت‌های پس از خارج کردن پیچ شکسته
-
رعایت بهداشت دهان و دندان:
- مراقبت دقیق از بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از عفونت و تسریع بهبودی ضروری است.
-
استفاده از داروهای تجویزی:
- مصرف داروهای ضد درد و آنتی‌بیوتیک‌ها بر اساس دستور پزشک برای کاهش درد و جلوگیری از عفونت مهم است.
-
ویزیت‌های پیگیری:
- ویزیت‌های منظم با دندانپزشک برای بررسی وضعیت ناحیه جراحی و اطمینان از بهبودی مناسب ضروری است.
نکات مهم
- تخصص و تجربه دندانپزشک: این فرآیند نیاز به دندانپزشک با تجربه و تخصص دارد، زیرا هرگونه خطا می‌تواند به آسیب‌های بیشتر به ایمپلنت و بافت‌های اطراف منجر شود.
- تجهیزات مناسب: استفاده از تجهیزات و ابزارهای مدرن و مناسب نقش بسیار مهمی در موفقیت این فرآیند دارد.
خارج کردن پیچ شکسته ایمپلنت دندانی یک فرآیند پیچیده است که نیاز به دقت، مهارت و استفاده از ابزارهای خاص دارد. این فرآیند باید توسط یک دندانپزشک متخصص انجام شود تا از آسیب به ایمپلنت و بافت‌های اطراف جلوگیری شود. مراقبت‌های پس از جراحی و پیگیری‌های منظم پزشکی نیز برای اطمینان از بهبودی کامل ضروری هستند.
آیا سرطان از عوارض جانبی کاشت ایمپلنت است؟
تاکنون، شواهد علمی قانع‌کننده‌ای که نشان دهد کاشت ایمپلنت‌های دندانی به طور مستقیم باعث ایجاد سرطان میشود، وجود ندارد. ایمپلنت‌های دندانی عمدتاً از تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته می‌شوند که مواد بیولوژیک سازگاری هستند و به خوبی با بافت‌های بدن تطابق دارند.
دلایل عدم ارتباط مستقیم بین ایمپلنت‌های دندانی و سرطان
- مواد سازگار با بدن:
- تیتانیوم و زیرکونیا که برای ساخت ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌شوند، مواد بیولوژیک سازگاری هستند و به خوبی با بافت‌های بدن تطابق دارند. این مواد به دلیل مقاومت بالا به خوردگی و بی‌اثری شیمیایی، به ندرت واکنش‌های آلرژیک یا التهابی شدید ایجاد می‌کنند.
- مطالعات و تحقیقات علمی:
- تحقیقات و مطالعات بسیاری در مورد ایمپلنت‌های دندانی انجام شده است که هیچ ارتباط مستقیمی بین استفاده از این ایمپلنت‌ها و افزایش خطر ابتلا به سرطان را نشان نداده‌اند.
- تجربه بالینی گسترده:
- ایمپلنت‌های دندانی به مدت چندین دهه به طور گسترده در سراسر جهان استفاده شده‌اند و تاکنون گزارش‌های قابل توجهی مبنی بر افزایش خطر سرطان در بین افرادی که ایمپلنت دارند، ثبت نشده است.
عوارض جانبی ممکن ایمپلنت‌های دندانی
اگرچه ارتباط مستقیمی بین ایمپلنت‌های دندانی و سرطان وجود ندارد، اما این ایمپلنت‌ها می‌توانند عوارض جانبی دیگری داشته باشند که شامل موارد زیر است:
- عفونت:
- عفونت در محل جراحی یا اطراف ایمپلنت ممکن است رخ دهد که نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها یا حتی خارج کردن ایمپلنت دارد.
- پری‌ایمپلنتیت:
- این حالت التهابی بافت‌های اطراف ایمپلنت است که می‌تواند منجر به تحلیل استخوان و ناپایداری ایمپلنت شود.
- آسیب به عصب‌ها:
- در برخی موارد، جراحی ایمپلنت ممکن است به اعصاب نزدیک آسیب برساند که می‌تواند باعث درد، بی‌حسی یا سوزش در ناحیه مورد نظر شود.
- مشکلات مکانیکی:
- شکستگی ایمپلنت، شل شدن پیچ‌ها یا مشکلات در پروتزهای متصل به ایمپلنت‌ها می‌توانند رخ دهند که نیاز به تعمیر یا جایگزینی دارند.
مراقبت‌های پیشگیرانه و پیگیری‌های پزشکی
برای به حداقل رساندن عوارض جانبی و اطمینان از موفقیت ایمپلنت‌های دندانی، رعایت نکات زیر مهم است:
- انتخاب دندانپزشک ماهر:
- جراحی ایمپلنت باید توسط دندانپزشکی با تجربه و تخصص در این زمینه انجام شود.
- رعایت بهداشت دهان و دندان:
- مراقبت دقیق از بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از عفونت و حفظ سلامت ایمپلنت ضروری است.
- ویزیت‌های منظم:
- پیگیری‌های منظم با دندانپزشک برای بررسی وضعیت ایمپلنت و اطمینان از عدم وجود مشکلات ضروری است.